*** RAZIA ***

“Kabeh nangtung, simpen tas dina méja!!”, Sora Pa Udin handaruan. Sakelas narangtung kabéh, karasa jajantung ratug. Teu puguh pipikiran. “Nu mawa petasan dina tas kaluarkeun!!!” Gebeg téh, inget kana cécéngékan jeung mercon meunang meuli tadi isuk. Beungeut pucet, tingsariak tiis na tonggong. Kabayang prédikat béntang kelas jeung budak kayungyun bakal leungit sapada harita. Alatan ngalanggar papagon, kapanggih mawa petasan ka sakola. Duh nasib. Mangkaning beurat bebendonna ogé. Uing tungkul bari mapatkeun doa nu ngadadak paroho deui. Aya nu inget langsung ngagorolang, “Allahummabariklana fiimarozaktanaa wakinna adzaa bannaar..” Dadak sakala kabéh nu keur nangtung ngodok tas séwang-séwangan. Ngaluarkeun bungkusan, aya nu mawa timbel, leupeut, buras, ciu, comro jeung misro. Kulub hui jeung suuk ogé loba nu mekel. Silih asaan bari gogonjakan. Goréng burayak jeung pilus ngilu ngaramékeun. Botram saharita. Uing ngalimed ngadahar kelepon jeung kueh putu.
Di méja guru, Pa Udin ngalimed nuang tutug oncom dibaturan kurupuk malarat.