*** IKHLAS ***

rifkiadhis.blogspot.com

“Sia téga ka aing” Batu ngomong bari mencrong ka Kéhkél. “Mamanis jeung budi geulis téh geuning tungtungna mah tumpur ku waktu. Ngoléab kahakan jaman. Nyeri!!”. Batu ngomong bari nyawang mangsa baheula nu karasa pisan éndahna. Ocon jeung Kéhkél saban waktu. Kadang teuleum mun caah déndéng atawa moyan gogonjakan dina mangsa walungan saat. Kéhkél tungkul, Batu beuki burahay. “Ku Aing di jait tina bangkarak jadi jegud di ieu walungan. Sugan téh rék balég, ngadon hianat jeung salingkuh”. “Uing moal ngahukum sia, uing hayang sia babalik pikir”. Dina jero haté, Kéhkél seuri da geuning teu di kukumaha ku Batu nu jadi bapa kukutna. Hartina ngait asih ka Néng Paray, Ceu Mujaér jeung Lulunsamak bisa dituluykeun nu penting rikip. “Nuhun Ang, Uing rumaos seueur kalepatan, hampura”. Kéhkél ngaléos rék muru Lulunsamak nu nungguan di léngkob. Hanjakal sair budak angon kaburu ngajait awak Kéhkél. “Lumayan keur batur nyarap” Budak angon nyekék Kéhkél tuluy diturih.