***Nu Ajeg Nangtang Alam***

Handaruan sora gelap ngageunjleung sakabéh pangeusi haté.  Kilat nyueutkeun niat ngaleutikkeun karep nu di rarancang dina wadah kahariwang. Nu tadi na tanggah perténtang jadi murungkut, tuluy ngadakom nempokeun burinyayna langit mecutan méga nu humaregung nahan sakabéh pangharepan. Ngan saurang nu wani ajeg nangtung bari panon gular giler. Manteng nempokeun tingburinyay langit jeung jelegurna gelap kawas musik alam nu ngeunaheun keur diteuleuman. Kabéh ngaheruk nangkeup harigu séwang-séwangan, ngan saurang nu wani ajeg nangtung bari teu nolih kana amarah alam. Anteng tatajong bari sura seuri. Langit beuki angkeub angin ngahiuk ngabuntang banting. Kaweur nerekab ka sakabéh mahluk. Nyarumput nyalametkeun nyawa nyumputkeun dosa. Ngan saurang nu wani ajeg.  Gelap curinghak, gogodeg nempokeun nu nangtung ajeg bangun nangtang. Badami jeung kilat langsung ngabéntar kanu keur ajeg. “Jegur...Burinyay!!” gelap ngajongjolong, kilat ngajurahroh. Nu nangtung masih ajeg bari najong nu buleud. Teu hilap ngagorowok “Persib nu Aing”.