www.faceberuk.blogspot.com |
Angin ngahiliwir, langit béngras maturan purnama ngajadikeun peuting nu éndah. Keur anteng mépéndé bulan, gigireun aya sora meuni halimpu, “tiasa nyarengan abdi kang?”. Pas ngalieuk, ébréh hiji mahluk geulis kawanti-wanti, imut ngagelenyu, kulit sampulur awak semu cahayaan bari nunjuk kana purnama. Teu loba mikir, ujug unggeuk kawas bueuk meunang mabuk. Nu geulis nangkeup, tuluy ngagaléntoran, ni’mat pisan. Beuheung karasa diciuman, lalaunan ceb aya nu seukeut kana beuheung, tiis karasana, awak harampang, sugema.
Lalaunan muka panon, atra kuburan handapeun, kuring ngapung muru purnama bari disangkéh ajag bikang kajajadén.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar