*** DIANTELKEUN WUNGKUL ***

“Bapak Kémod ieu konci kamarna nomer 1005” Soanten padamel hotél nu camperenik dipulas imut matak kayungyun. Uing ngahuleng sabab dina leungeun téh lain konci panto tapi kawas kartu kiridit. Dialak ilik, boa si Enéng salah mikeun. Balik deui néang néng nu tadi. “Ieu leres koncina?” “Sumuhun pa, kantun diadekkeun wé upami badé naék lift, ogé muka panto kamar mah”. Uing ngagidig muru lift, tuluy jempol diadekkeun kana ciri panah kaluhur nurutan batur. Bray panto lift muka. Dijero buru-buru mencét nomer sapuluh, tapi lift ngajengjen wé teu naék naék. Panto lift muka, ku uing tutup deui. Aya kana lima kalina. Angger embung naék. Ngésang mimiti kaluar. Uing nyambat kanu Kawasa, “Hampura sagala dosa, mugi digampilkeun sagala rupina” Dadak sakala panto lift muka. Néng nu tadi aya payuneun, “Mangga dibantos pa, cobi nambut koncina.” Ngan diantelkeun wungkul. Lift naék ka lantéy sapuluh. Ogé muka panto kamar. Nuhun geulis. Jorojoy nyaah.