*** ULAH PAMENG ***

“Ulah pameng Jang, sok geura laksanakeun pamundut uwa” Soanten uwa Juhra ngagorowok kapegung. Séép tanagi. Haroshos. Bari rambisak, uing negerkeun diri. “Clebb!!!!”, “Ahhh!!!” Uwa ngarumpuyuk bari nyepeng jajantung anu tobros. Uing tungkul. Teu puguh rampa teu puguh rasa. Dosa atawa pahala?, ngagulumung dina lamunan. Ngaheumbat mamaras. Muterkeun jangji nyata jadi ngan ukur carita. Hampura. Lalaunan raga uwa ditangkarakeun, rarayna bersih sanaos dada balobor getih. Pananganna sidakep bari pageuh nyepeng balati, socana peureum. Langit alum, katumbiri nyumput dina tonggong méga hideung. Lemah cai nyegruk, nampi papastén pikeun ngajagi raga hiji jalmi nu kedah tumpur alatan jangji.
Uing lalaunan ninggalkeun layon, teras lumpat muru basisir pangharepan. Néangan kaca lopian, nu ceunah bisa ngajawab kabéh pasualan. Sanggeus jejem pangadegan, rébuan pertarosan ngaburusut teu katandéan. Kaca lopian ngawaler ajrih, ”Sanés lepat anjeun, uwa hidep téh korban” Uing tungkul, dina kaca lopian kagambar wangunan geueuman di Transylvania.