***SASAB ***

Ngabelesat kaluar ti wewengkon Cirebon meulah peuting muru ka Kuningan. Bari nincak gas, haté mah norowéco, “Asa simpé pisan jajalaneun téh?” Culang cileung niténan jalan. Haté ngagerentes, “Naha jajalaneun téh jempling ogé teu aya imah disisi jalan?” Rada muringkak. Pédah tos wengi jigana mah. Sabisa-bisa babacaan dzikir jeung solawat, ramo pageuh nyekelan setir. Soca mencrong ka hareup bari sakapeung rada niténan gigir jeung tukang tina spion. Sanggeus babacaan mah, haté karasa leuwih tingtrim. Lalalunan katingal ti katebihan gapura, marakpak caang sisi jalan. “Alhamdulilah, rupina tos badé lebet kota Kuningan” Bingah ngahurup manah, atoh ngaragamang raga. Sanaos tadi dijalan asa teu puguh rasa, geuningan lancar dugika tempat anu diseja. Nyaketan gapura, katawis kénca katuhu suhunan nu sami. Baranang ku ratusan oncor nu gagah ngabedega. Dihandapeun gapura samagréng nu jagi. Nyepeng pakarang tumbak, pedang ogé tameng. Sorot socana pinuh curiga. Lalaunan gapura téh diaos, “Wilujeng Sumping di Karajaan Sumedang Larang.”