*** Nurutan Aki ***

istockphoto.com

Bungah haté bagja karasa, waktu ema ngadongéng dina telepon. “Nyai, barudak téh meuni balageur, cacap genep poé puasa na”. “Alhamdulilah ma, saha heula atuh indungna” waler uing bari pangambung asa ngapung. Ema gumujeng. Tapi nyelap ogé kabingung, “Pédah di imah aki ninina jadi saroléh téh?” sabab taun kamari si cikal karék cacap tilu poé dina sabulan. Sésana mah ngan tepi ka asar, ma’lum dialajar kénéh.
Poé minggu uing jeung salaki geus sono ka barudak nu pakanci di lembur, rék dijemput da geus waktuna asup sakola. Anjog ka lembur Legok Cipo teu sirikna di gabrug di galéntoran, sono pisan. “Aa sareng Adé meuni palinter shaumna”, barudak sareuri. “Nyai, barudak téh meuni saroléh, rajin pisan wudhu nurutan aki na” ema sasauran. Uing émut pun bapa gaduh prinsip ‘sunnah’ mun urang tiasa ngajagi wudhu. Sabot rék sholat asar uing ka jamban, kaciri barudak keur wudu meuni husu bari ngaleguk cai sumur teu eureun-eureun.