*** SEUEUR EMUTAN ***

Magrib ngagayuh ka isya, baluweng minuhan sirah, pasulabreng kahayang pajurawet dina mastaka. “Ngalamar kabogoh nu mana da kabéhannana geus dipanjeran, nyicil mobil améh gaya atawa ngaréngsékeun sakola nu béasiswana geus kadaluarsa?”. Ngahuleng bari ngadaweung, angin peuting manjangkeun pikir jadi jauh panineungan. Bosen nempokeun nu lalar liwat, buru-buru asup ka imah kontrakan bari sirah masih beurat ku pasualan. Gap nyokot anduk saged rék mandi, gejebur gejebur. Karasa tiis seger nyaliara sakujur awak. Pipikiran mimiti béngras, haté jadi teteg. Karasa jadi yakin kana pilihan. Lalangit jamban ngabulungbung, awak ngadadak hampang tuluy ngapung ngaliwatan lalangit tobros kana suhunan. Ngaluhuran tuluy ngaluhuran, beuki deukeut kana béntang beuki caang pipikiran. Bulan sapasi mimiti kaliwatan, melongkeun bangun hayang diusapan. Éndah, tingtrim tur ahéng, poho kana kabingung istuning genah tumaninah. Di imah kontrakan, gujrud nu mandi teu kaluar-luar. Pa RT jeung hansip ngadobrak panto jamban. Aya nu ngabugang.