*** TEU PERCAYA ***

Sanggeus dunungan asup, uing muru tempat parkir. Karék gé mareuman mobil, hapé di sada. Buru-buru di angkat, “Jang, dus bodas candak ka dieu, ka kamar 1217”. “Mangga gan”, Uing rikat turun, ngincid ngajingjing dus ka jero hotél. Sanggeus nanya ka satpam, uing muru lift. Hadé milik, dina lift aya nu rancunit. Manéhna imut matak ratug jajantung.

“Kulem di dieu kang?”

“Sumuhun néng”

Bari teu weléh imut, kusiwel nu geulis ngodok tas na tuluy ngasongkeun kertas leutik, “Bilih peryogi, engkin tabuh sapuluh wengi abdi fréé”.

“Haturnuhun néng”,Uing ngembang kadu.

Di lantéy 8 manéhna pamit. Duh bingah amarwatasuta, Asa gaduh dulur. “Engké urang telepon ah”, gerentes haté. Anjog ka kamar dunungan, keketrok bari uluk salam. Dunungan nitah asup bari nanya,”Kumaha resep di hotél téh jang?”. “Sumuhun gan”, Uing ngajawab sumanget, bari tuluy ngadongéngkeun panggih  jeung nu rancunit dina lift. Gaduh baraya anyar. Dunungan nyéréngéh, “Éta téh ublag jang”. Uing ngahuleng. Teu percaya.

*** TEU KAUDAG ***

photomobilmodif.blogspot.com

Mimiti na keur anteng nyetir, jug sérépét mobil hideung nyiap. Pletak!!! Spion katuhu katodél. Nyel téh ambek. “Gejul siah, kawas jalan boga sorangan”, Uing ngagorowok bari rénghap ranjug. Teu antaparah deui, gancang gas di tincak. Panon mencrong buntut mobil hideung nu nyemprung hareupeun. Teu butuh waktu lila, geus ka ciri si gejul téh. Ebreh Avanza hideung. Ngudag bari lampu kiceup-kicep jeung klakson di sadakeun. Avanza hideung lain eureun, kalah beuki nyemprung. Tungtungna mah nékad, di salip ti kénca bari rada di dedetkeun. langsung kasalip deui. Manéhna ngerém tuluy eureun. Karék gé rék ngarénghap bungah, geuning geus aya di hareupeun deui bari nyetirna gagaléongan. Kapaksa nincak gas deui, di lampuan, pépédkeun, salip deui. Kitu jeung kitu wé. Tapi keukeuh avanza hideung aya deui hareupeun kawas nu ngaléléwé. Ambek ngagugudug, “Kudu di tabrakeun waé kitu améh kapok mah?” uing ngagerendeng. “Ulah aki, da plat nomerna gé bénten-bénten” ceuk incu gigireun bari murungkut.

*** NGELEHAN HEULA ***

Purnama ngaheruk dibaturan hiliwir angin nu ngagupay simpé na peuting. Gaang jempling kawas nu peura, turaés ngaringkuk dina sela tangkal kiara, ngabetem. Poékna harepan lalaunan nuruban peuting, nyelesep méh sakabéh juru. Muru kelap kelip kayakinan nu masih sumebar pasoléngkrah di palataran katugenah. Mun rajeun kapanggih, tuluy di rurud nepi ka ngajongkéng teu walakaya. Langit angkeub nangkeup harigu, ngeclakeun cimata katunggaraan. 

“Aya kénéh kayakinan nu can katéwak?”, Sora peuting nu beurat pikaingggiseun. “Tos séép manawi Gan, tadi aya hiji ngabalicet ka sisi gawir parantos di pérénan ku uing”, waler si poék mongkléng bari nyepeng balati hianat nu masih baloboran geutih munggaran. Peuting imut burahay, sabab kawasa dina ieu mangsa geus jelas jujutannana. 

Padahal dina gagang balati hianat, masih aya sakolébat niat sa titik nurani. Nu nyamuni ngéléhan diri ngindung ka waktu ngayuga ka jaman. Kawas nu palastra. Insyaalloh hudang dina waktuna nanjeurkeun bebeneran nu keur di supata ku jaman.