*** HOYONG ANTEL ***

Geleberna kecap eunteup dina damis salira. Sieup. Ngalunturkeun buricak béntang nu gumebyar satungtung alam, sakilat nyaangan raray salira. Éndah. Sanaos mung sajorélat, tapi rumpakana ngalagena minuhan raga mageuhan jiwa. Tresna teu kaukur ku waktu teu kataji ku wanci. Istuning nyerep kana kulit ari, ngajalujur tulang ngabeulit urat. Mulas getih nyangcang jajantung nu ngagedur teu manggih tungtung. "Ulah salempang kang, wengi gé aya lirénna. Poék gé aya watesna, kantun yakin wé urang kana takdir ti Mantenna" Kakuping deui galindeng asih, ngabetot sukma ngabungbang rasa. Nengtremkeun gumuruhna dada. Dugika teu karoris jarum arloji nu nyebrut ngahuapkeun waktos, teu nyésa saréméh ogé. Korédas teu mangrupa.

Dina mangsa amitan, hoyong antel ramo. Sasalaman ka salira. Hanjakal teu tiasa. Kabatas ku imut, kapageran ku guluyurna kecap nu ngamalirkeun rasa, "Hapunten kang, néng gaduh abdas." Purnama ngabaheuhay dina lahunan kahéman.

*** UBAR LAPAR ***

Karasa beuteung ngerebek deui. Padahal tadi geus sagala rupa didahar. Jigana pédah tarawéhna jamaah di tajug bah Kémod nu maké aliran jorelat natrat. Ukur sapuluh menit geus réngsé, sholat isya, tarawéh 21 rokaat pleus witir jeung wirid. Ngésang wéh ngoprot. Asa sarua jeung senam érobik. “Jigana kudu diganjel deui ieu mah” Gerentes haté. Karasa suku ngagugusur raga néangan tukang dahareun di stamplat. Nepi ka tempat nu dituju, geuning ramé kénéh. Ngarariung hareupeun tipi di tukang baso. Uing buru-buru mesen nu badag tilu siki teu maké emih. Ubar lapar.
Keur anteng ngagares baso, aya nu ngaharéwos gigireun “Kumaha raos adén basona?” ”Raos pisan” Uing ngajawab bari nempo kana asal sora. Gebeg téh, kaciri dua panon beureum gular giler, awak hawuk pinuh ku bulu. Leungeunna nyekel baskom, jigana keur nyieun adonan baso. Wareg saharita, tuluy ngadadak ngurel nempo kanyataan. Manéhna ngaléos. Nyesakeun buntut panjang nu ngacir ngabeulit jaman.

*** RAZIA ***

“Kabeh nangtung, simpen tas dina méja!!”, Sora Pa Udin handaruan. Sakelas narangtung kabéh, karasa jajantung ratug. Teu puguh pipikiran. “Nu mawa petasan dina tas kaluarkeun!!!” Gebeg téh, inget kana cécéngékan jeung mercon meunang meuli tadi isuk. Beungeut pucet, tingsariak tiis na tonggong. Kabayang prédikat béntang kelas jeung budak kayungyun bakal leungit sapada harita. Alatan ngalanggar papagon, kapanggih mawa petasan ka sakola. Duh nasib. Mangkaning beurat bebendonna ogé. Uing tungkul bari mapatkeun doa nu ngadadak paroho deui. Aya nu inget langsung ngagorolang, “Allahummabariklana fiimarozaktanaa wakinna adzaa bannaar..” Dadak sakala kabéh nu keur nangtung ngodok tas séwang-séwangan. Ngaluarkeun bungkusan, aya nu mawa timbel, leupeut, buras, ciu, comro jeung misro. Kulub hui jeung suuk ogé loba nu mekel. Silih asaan bari gogonjakan. Goréng burayak jeung pilus ngilu ngaramékeun. Botram saharita. Uing ngalimed ngadahar kelepon jeung kueh putu.
Di méja guru, Pa Udin ngalimed nuang tutug oncom dibaturan kurupuk malarat.

*** KASAREAN ***

Diimah karasa simpé sabab jikan jeung berenyit geus dua poé pakanci ka Tumasik. Dina instagram si bungsu kaciri potona keur sélphi dina deukeut patung mérlion, gigireunna jikan embung éléh bari mawa tas balanjaan beungeut dimanyunkeun. Gaya gaul ceunah. Dua poé deui baralikna ka Tumaritis. Tamba kesel uing nyokot flashdisk tina tas kantor. Colokeun kana tipi ogé disambungkeun ka spéker aktif. Rémot tipi dipencét, haleuang wéh klip lagu oplosan dina tipi nyirnakeun kasimpé jadi daria. Teu poho, mix diantelkeun kana biwir, ngilu nyanyi. Asa jadi artis dadakan. Uing karaokéan nepika eureun capé sorangan. Nyangsaya dina sofa. Saré. Pas lilir kadéngé sora meuni tarik, “Uhh ooh.... uuh ohh oh yés oh no” Kaciri dina tipi gambar nu sapatemon. 

“Astagfirullohal adzim!!!”, Buru-buru ngagajleng. Tipi dipareuman manual. Reuwas kareureuhnakeun. Poho, flashdish téh lian ti klip lagu ogé aya pilem teu uni. Diluar imah, Juragan RW, ronda jeung sababaraha warga geus sayaga rék ngagerebeg.

***** BOA ENYA *****

Pasosoré patalimarga beuki campuh, jelema jiga nu jangjian kaluar kabéh. Aya nu muru tukang kolek, aya ogé nu ngaborong candil. Beulah kénca handapeun tangkal, nu dagang diriung ku barudak jeung rumaja, singhoréng tukang petasan jeung kembang api. “Naha kawas bulan puasa?” Uing ngarasa ahéng. Olohok bari gagaro, “Boa salah tetempoan kitu?” gerentes haté nu kebek ku kapanasaran. “Halik euy, montong ngahalangan nu keur usaha!!!”, karasa awak kabetot katukang. Ditempo téh lalaki tengah tuwuh morongos sabab lapak kolékna kahalangan ku awak uing. Uing gogodeg, “Plakk!!!” karasa aya nu panas kana beungeut beulah kenca. “Sia kudu digampleng heula kakarék nyingkah nya?!!” hawar hawar sora gigireun. Karasa bumi asa tungkeb, karonéng na kongkolak panon. Poék.
Lalaunan panon dibuka, geuing uing geus aya di masigit. Ngagolér bari dirariung. Réang nu tadarusan. Pas rék cengkat, aya sora anteb gigireun,”Geus jang reureuh heula. Keudeung deui adzan magrib.” Uing unggeuk bari cangcaya.

**** SAKOLEBAT ****

Belegbeg bodas ngajungkiring nempokeun. Teu loba omong teu loba rénghap, istuning melongkeun. Melong anu kawas taya rasa tapi gilekna panon moal bisa nyumputkeun kereteg haté. “Kunaon teu loba tatanya kawas baheula?” uing miheulaan, da apal adat manéhna mah céréwéd bibir awéwéeun. Bari maksakeun imut manéhna ngajawab, “Kamana waé salira, geus sapuluh taun salira leungit teu puguh laratannana.” Uing ngajubleg, teu nyangka geuning salila ieu téh nungguan. Ari sugan téh da ngan saukur tutunggul nu teu boga rasa. Jadi dina mangsa meunang gawé kaluar ti wilayah jajahan, muka tegalan anyar dipeuntaseun Citarum, uing indit teu loba carita. Padahal baheula, saban poé uing nepungan manéhna. Pasosoré macangkrama bari silih tukeur carita kahirupan. Manéhna ngadongéng sagala pangalaman ti jaman baheula, uing mairan ku dongéng kaayaan ayeuna. Pogot silih simbreuhan katresna.
“Hampura tambelar. Sanajan sakolébat tapi sugan tiasa sakedik nambal gudawang rasa salira.” Anjeun ngabedega teu loba carita, tunggon salawasna di Taman Loji Jatinangor.

*** NGUDAG ***

Peuting ngagayuh janari, luhureun suhunan kaciri kingkilaban nyingkabkeun kapoék. Sanajan ukur sajorélat, tapi karasa matak waas. Simpé teu nyamuni deui. Awak begang mamawa rasa, ngajanteng hareupeun gedong sigrong pulas héjo. Imah manéhna. Katiris geus teu karasa nyocoan tina sakabéh juru. Geus baal sabab saban peuting silih mihapékeun harepan. Sanajan uing nyadar yén ngimpi téh kudu aya ukurannana. Kingkilaban ngajorélat deui, méré luang keur mencrong gedong sigrong nu kaciri ngésér beuki ngajauhan. Rurusuhan uing ngudag teu nolih kénca katuhu, embung leungiteun deui tapak kawas baheula. Hanjakal gedong sigrong ngadius mangprung meulah geledegna leuweung kapoék. Ninggalkeun uing nu hahéhoh talag tolog. Kesang ngagarajag, panon rambisak. Teu bisa nempo curuk-curuk acan, komo gedong sigrong nu geus ngaber teu puguh laratan. Uing lumpat sakulampat kulampét muru kahareup ngamodal rasa jeung kahayang. Sugan wé meunang ilapat karuntuyan rejeki. Manggih deui laratan kamana léokna gedong sigrong nu ngaganggayong. Uing lumpat meulah peuting muru papastén.

*** Presiden Kita Siapa? ***

Kebingungan menjadi milik khalayak ramai, tidak hanya bicara elit politik atau tim sukses saja tetapi sudah merasuk kepada masyarakat dengan bantuan media baik penyiaran, cetak ataupun media daring. Pokok kebingungannya tentu berkaitan dengan perhitungan hasil pasca pencoblosan tanggal 9 april 2014 lalu. Secara pribadi awalnya berharap bahwa di tanggal tersebut, segala macam perbedaan dan tindakan saling menekan antara dua pihak yang mendukung calon presiden dan wakil presiden masing-masing akan reda. Terutama dua media televisi yang begitu gencar menjadi bagian penting dalam proses kampanye untuk menebar harapan dengan berbagai program untuk meraih hati masyarakat dan memantapkan masyarakat dalam menjatuhkan pilihan hak politiknya.

**** IMUT SALIRA ****

Kareueut gado salira angger teu bisa leungitkeun baluweng rasa. Imut dibanjur sora nu halimpu gé tacan waka bisa meruhkeun gudawang manah rajétna haté. Padahal sanes pamolah salira. Tapi da ayeuna salira nu wakca balaka, wayahna sagala katugenah ngagulidag malidkeun sagala rupa. Nembrag ka salira, umpal umpalan caah déngdeng meulah leuwi larangan. Ngakat gawir ngajungkirkeun batu kayakinan. Sagala dirumpak teu nolih nu tingkocéak. Lulun samak tibuburanjat nyingkahan cai kiruh pinuh bangbaluh. Budak angon metot mundingna sakuat tanaga, meh hanjat ngajauhan sungapan katugenah nu keur ngamuk teu nolih sagala rupa.
“Hapunten Euis ngadugikeun sagala rupina, abot salami ieu nyidem rusiah téh kang” Ngageter soanten salira, ngendagkeun urat kayakinan nyénglédkeun kulit kamunapékan. Karasa aya nu nyalangkrung dina kongkolak. “Teu sawios, akang nganuhunkeun pisan’ Kuring ngawaler bari neger neger sabab haté baruntak ngaburak barik pangeusi dada. Asa teu adil dunya téh. Tungtungna paungku ungku dibaturan sareupna. Leungeun pageuh ngeukeuweuk dua lambar copian akte lahir.

**** Kerja Lembur ***

Tergesa menuju kantor di senja yang muram. Hujan rintik menyambut keengganan ini, tapi perintah bos harus dikerjakan. Sore berganti malam disaat tiba di halaman kantor. Suasana sepi tak menyurutkan langkah karena sudah terbiasa. Masuk dengan kunci cadangan, menyalakan lampu ruangan langsung menuju meja kerja. Disaat membereskan tumpukan berkas, pintu ruangan bos terbuka dan seseorang keluar dengan tergesa. “Hai Jamal belum pulang?” spontan berseru. Tapi Jamal tidak menggubris, hanya lewat tanpa senyuman menuju pintu belakang. Wajahnya pucat. Jamal seorang OB yang sering tidur dikantor karena rumahnya diluar kota. “Kenapa dia cuek yach”, saya termenung. 

Penasaran, saya segera beranjak menuju arah perginya Jamal. Sampai di pintu belakang ternyata sepi tidak ada siapa-siapa, “Kemana dia?.” Akhirnya kembali ke meja kerja dengan masih bergelanyut tanya. Dua jam berlalu, pekerjaan selesai. Segera menelepon bos dan jawabannya, “Makasih karyawan teladanku. Jangan lupa sebelum pulang kunci semua pintu. Si Jamal kemarin ijin pulang kampung selama 3 hari.”

Aku terdiam, “Jadi yang tadi siapa??”.

**** Diajar gawé ****

“Saha nu miceun di wésé bapak?!!” Karasa panon dunungan nyasar seukeut. Uing tungkul teu rumasa. “Manéh bongé? Jawab!!!” Karasa tuur ngageter. Kabayang bakal dibéré hukuman. Tungkul beuki jero. Tapi da teu rumasa. Dunungan lajag léjég, nulak cangkéng. Bangkenu. “Mun teu ngaku, kapaksa eureun!!” Kadéngé sora dunungan handaruan, kawas balati nu nanceb na ati. Peurih jeung eungap, ngabayangkeun raray ambu jeung abah. Nu sasih kamari bingah amarwatasuta, anak cikal nyepeng damel jadi obé di kantor pamaréntah. Ayeuna dieureunkeun. Konci sérep dipénta ku dunungan. Uing dititah indit, engké soré ngadeuheus deui. Lalaunan nyingkah bari tungkul. Ngaléngoy . Diinget-inget deui da tarapti gawé téh. Euweuh nu asup iwal ti uing, mun waktuna bébérés téh. “Tapi saha nu ngahaja modol didinya? Pikasebeleun.”

Pasosoré bari haté mah tagiwur, neger-neger manéh ngadeuheus ka dunungan. Pas rék keketrok kaciri panto méléngé. Lalaunan ditoong. Gebeg. Kaciri dunungan keur nyangsaya bari molotot melong ka wésé. Kapiuhan.

*** RAPAT PASOSORé ***

Sajajalan hate nogencang, pabeulit urusan gawé jeung kulawarga. Sasauran mitoha di lembur kamari dina telepon, karasa leuleuy tapi anteb. “Abah jeung ambu sono ka hidep, anak pamajikan gé ngarep-ngarep” Janggélék belenyéhna si cikal nu rék milad munggaran dipangku ku jikan, ngagupay rasa hayang panggih jeung bapana. “Sugan wé di lembur internétna alus, jadi bisa rapat maké skypé” gerentes haté bari muntang pageuh kana jok suburbén nu mangprét kawas diudag jurig.

Anjog ka buruan, lengeun si cikal ranggah. Mitoha duanana marahmay, komo deui jikan mah langsung tatan-tatan. Abah jeung ambu piligenti naros sagala rupi, nya diwaler sailaharna. Padahal sabeulah uteuk keur mikiran bahan rapat soré ieu. Waktu nyérélék. Bada asyar, ngahaja nyumput di enggon, muka léptop. Alhamdulilah, internétna ayaan sanajan konéksi teu nyugemakeun. Rapat dituluykeun bari gogorowokan hareupeun léptop. Diluar, Mitoha papelong-pelong, “Bah, Minantu kawas nu gélo, sauran Jang mantri geura, palaur” Ambu ngaharéwos. Abah ngoléséd muru ka imah Mantri Sodik.

*** pasir luhur ***

Tanjakan teu aya lirénna, padahal tihandap mah katawisna pasir téh jangkungna teu sabaraha. Asa répot pisan, margi méngkol sakedik geuning nanjak deui. Bitis karaos panas tur rarengkeng. Urat ranteng nahan awak nu beuki abot, ogé sumanget ngawitan lungsur. Padahal kénca katuhu héjo ngemploh, hawa gunung nenangkeun pikir. Anjeun gigireun, kedahna matak bungah. Mung hanjakal sanaos raga nyarengan. Geuning manahna kakantun dipangumbaraan. Ngait getih ogé harepan nu kabeungkeut ku jangji pasini ka pangéran di tanah sabrang. Karaos ramo anjeun nyepeng kana panangan, tapi angger karaos lewang. Tebih panineungan. Teu seueur catur nu kapihatur, mung hégak sareng hahéhoh nyarengan urang duaan dugika ponclot pasir harepan. Saatos mendak tempat nu merenah, samak digelar bebekelan diguar. Anjeun ocon, ngadongéng baheula jaman rumaja, waktu urang mimiti apal hartosna tresna. Hanjakal aya nu ngagurilap dina ramo katuhu, mupus sagala harepan. Anjeun nyangsaya dina dada, mung tresna duka kamana. Kagentos ku napsu nu ngabebela.

**** SANÉS ANJEUN ****

Meureut émutan bari mapay galar kahirupan, ngimeutan rébuan kajantenan nu tos kalangkung. Angger teu kapendak laratannana, “Saha anjeun téh?” haté norowéco margi keukeuh teu kapendak sanaos sakolébat. Samentawis anjeun meuni anteb mencrong, bari teu hilap imut nu matak uruy. Matak ngajamparing manah, ngagegewék jajantung. Mupus kahariwang tur nyebar janten pucuk pangharepan. Hanjakal geuning teu acan kapendak waé, “Saha anjeun téh, ogé dimana kantos patepang?”
Lalaunan renghap ranjug ditata supados merenah. Peureum sakedap bari neuleuman haté.”Perbawa yuswa atanapi anjeun mung saukur ngaréka-réka?” sagala patarosan ngagateng minuhan rohang dina labirin mastaka. Ngadesek janten eungap, antukna oksigén kana otak kapegat. Jajantung ngawitan bendu, ratug nu lain munggaran. Rénghap ranjug janten jalan ningalikeun guligah rasa. Mamanawian anjeun masihan kapercantenan supados ngawartosan naon anu janten kapanasaran. Mung hanjakal sanaos kuring tos ngagolér bari sesah ngarénghap, anjeun angger imut. Tungtungna dina rénghap pamungkas, sakolébat émutan ngajorélat. Éta sanés anjeun. Sanés. Anjeun keukeuh imut dina baligo.

*** Dunungan Pinter ***

Dinten senén énjing-énjing jajap dunungan ngabujeng ka salah sawios gedong sigrong di puseur dayeuh. Badé daptar keurseus basa deungeun. "Sayah mah lain teu bisa basa inggris téh, tapi ieu mah nyampurnakeun wungkul" Saur dunungan reueus, uing unggeuk. Teu dugi lima menit anjog ka tempat anu dimaksad, dunungan langsung lebet bari teu weléh imut ogé nyanggeum, "good morning." "Good morning sir" waler satpam. Teu kedah ngantri da tos tarerangeun. Langsung ditampi ku pingpinan keurseur di rohang tamu nu lega tur asri. Saatos basa basi ku basa nu kadangkawis parantos basi. Babadantenan lebet kana rencana program oge nangtoskeun pangaos. Dunungan kerung ningal pangaos. "Naha meuni awis?" "Margi ieu full native speaker" waler pingpinan keurseus daréhdéh. "Tiasa lungsur deui atuh, wios teu kedah nganggo spiker aktif da di kantor ge seueur. Leres teu jang?" Uing curinghak. Kapaksa unggeuk bari tungkul. Raray asak burahay ngemu kaisin gaduh dunungan pinter teuing.

*** PANGGIH DEUI ***

Keur anteng nyamualkeun sambel goréng kentang, goréhél téh si pikasebeleun. Melong najis bari ngabegégan, ngurel saharita. Dahar keur ngalimed langsung eureun. Hayang nyekék si bangkawarah. Tapi pas ramo ngaragamang, manéhna nyingcet bari nyengseurikeun. Beuki ambek ngagugudug. Teu antaparah deui, nangtung tuluy ngudag nu becir ka dapur. Panto dapur teu sirikna ditajong ogé pagawé réstoran ampir ngajengkang, nyingkahan uing.

Hareupeun panto dapur uing ngajengjen, mandeg mayong. Nempo si kasebeleun nulak cangkéng hareupeun, bari di kénca katuhuna ngajajar haréjo babaturanna. Aya nu sapapan sadudulur, aya ogé nu geus koalisi jeung kentang atawa paria. Mencrong buringas. Uing ngaheruk. Inget kajadian lima warsih katukang. Ku sabab kabongroy ku si héjo pelem, dahar béak lima papan. Cikruh jeung sambel dadak. Tuluy muru imah pimitohaeun rék pasini nangtukeun poéan lamaran. Hanjakal kabéh bolay. Sabab karék gé sungut engab rék cumarita. Calon mitoha jeung dulur dulur bébéné kapiuhan. Weureu ku segakna si héjo pelem.

*** NGAN TILU KECAP ***

Bareubeu pameunteu rahayat nu ngahaja datang ka istana nagara waktos ngadangu uing biantara. padahal teu loba kecap nu disorakeun. Lolobana mah ngan saukur gelebug angin kapaur jeung gumuruhna haté nu kudu gancang méré putusan keur kamaslahatan balaréa. Ngan saukur tilu kecap. Tapi kaciri méré rasa ahéng nu nerekab sakolébat, nyelesep kana sanubari jeung pipikiran séwang-séwangan. Aya nu ngarasa leungit pangharepan, aya ogé jigrag ngarasa boga kasempetan. Tapi loba oge nu olohok ngembang kadu bari mencrong kosong, “Aya naon ieu téh?” bari noél kasabeulah nu keur ngagukguk kanyenyerian. Ngan tilu kecap, kecap anu basajan, lain meunang ngonsép sasaha. Ukur uing jeung Gusti Nu Maha Kawasa. Sugan téh bakal mareuman kaharénghéng, méré daméy keur rahayat. Ari pék téh kalah ngagedurkeun amarah, ngondang birahi kawasa ti pihak nu ceunah salila ieu disiksa digunasika. “Uing amit mundur” jadi jangjawokan sakti, maturan uing nu ngingkig ninggalkeun Istana nagara.

*** ULAH PAMENG ***

“Ulah pameng Jang, sok geura laksanakeun pamundut uwa” Soanten uwa Juhra ngagorowok kapegung. Séép tanagi. Haroshos. Bari rambisak, uing negerkeun diri. “Clebb!!!!”, “Ahhh!!!” Uwa ngarumpuyuk bari nyepeng jajantung anu tobros. Uing tungkul. Teu puguh rampa teu puguh rasa. Dosa atawa pahala?, ngagulumung dina lamunan. Ngaheumbat mamaras. Muterkeun jangji nyata jadi ngan ukur carita. Hampura. Lalaunan raga uwa ditangkarakeun, rarayna bersih sanaos dada balobor getih. Pananganna sidakep bari pageuh nyepeng balati, socana peureum. Langit alum, katumbiri nyumput dina tonggong méga hideung. Lemah cai nyegruk, nampi papastén pikeun ngajagi raga hiji jalmi nu kedah tumpur alatan jangji.
Uing lalaunan ninggalkeun layon, teras lumpat muru basisir pangharepan. Néangan kaca lopian, nu ceunah bisa ngajawab kabéh pasualan. Sanggeus jejem pangadegan, rébuan pertarosan ngaburusut teu katandéan. Kaca lopian ngawaler ajrih, ”Sanés lepat anjeun, uwa hidep téh korban” Uing tungkul, dina kaca lopian kagambar wangunan geueuman di Transylvania.

***SASAB ***

Ngabelesat kaluar ti wewengkon Cirebon meulah peuting muru ka Kuningan. Bari nincak gas, haté mah norowéco, “Asa simpé pisan jajalaneun téh?” Culang cileung niténan jalan. Haté ngagerentes, “Naha jajalaneun téh jempling ogé teu aya imah disisi jalan?” Rada muringkak. Pédah tos wengi jigana mah. Sabisa-bisa babacaan dzikir jeung solawat, ramo pageuh nyekelan setir. Soca mencrong ka hareup bari sakapeung rada niténan gigir jeung tukang tina spion. Sanggeus babacaan mah, haté karasa leuwih tingtrim. Lalalunan katingal ti katebihan gapura, marakpak caang sisi jalan. “Alhamdulilah, rupina tos badé lebet kota Kuningan” Bingah ngahurup manah, atoh ngaragamang raga. Sanaos tadi dijalan asa teu puguh rasa, geuningan lancar dugika tempat anu diseja. Nyaketan gapura, katawis kénca katuhu suhunan nu sami. Baranang ku ratusan oncor nu gagah ngabedega. Dihandapeun gapura samagréng nu jagi. Nyepeng pakarang tumbak, pedang ogé tameng. Sorot socana pinuh curiga. Lalaunan gapura téh diaos, “Wilujeng Sumping di Karajaan Sumedang Larang.”

*** SOBAT BAHEULA ***

Pasisiang haté ngagupay hayang panggih jeung sobat dalit. Nu baheula sagulung sagalang silih tulungan. Ngan hanjakal geus tilu bulan teu patanya. Alatan pabéntar paham pasalia prinsip. Tapi tadi bada subuh, karasa aya nu nyelek kana haté. Inget kana papagah Mama Ajengan, “Kadé Jang, teu meunang megatkeun silaturahmi sanajan urang béda pamadegan.” Inget deui tilu bulan katukang, Ki sobat ménta dianteur ka hiji wewengkon. Rék néang nu linuhung pikeun gampang boga rajakaya. Uing teu panuju sabab datangna rejeki téh kudu dibarung usaha nu soson-soson. Ki sobat bendu, susumpahan megatkeun duduluran. Uing sarua, sudi teuing panggih deui ti harita. Tapi tadi ditelepon téh, Ki sobat ngahayukeun daria. jangjian dahar beurang babarengan ditempat nu biasa. Paamprok, silih gabrug silih hampura. Mesen dahar karesep baheula, Sop buntut. Hanjakal geuning Ki sobat can aya obahna. Dahar sop buntut korédas jeung tulangna. Mangkokna digares teu nyésa. Majar téh, “Ieu sarat lur, méh gancang beunghar.”

*** DIANTELKEUN WUNGKUL ***

“Bapak Kémod ieu konci kamarna nomer 1005” Soanten padamel hotél nu camperenik dipulas imut matak kayungyun. Uing ngahuleng sabab dina leungeun téh lain konci panto tapi kawas kartu kiridit. Dialak ilik, boa si Enéng salah mikeun. Balik deui néang néng nu tadi. “Ieu leres koncina?” “Sumuhun pa, kantun diadekkeun wé upami badé naék lift, ogé muka panto kamar mah”. Uing ngagidig muru lift, tuluy jempol diadekkeun kana ciri panah kaluhur nurutan batur. Bray panto lift muka. Dijero buru-buru mencét nomer sapuluh, tapi lift ngajengjen wé teu naék naék. Panto lift muka, ku uing tutup deui. Aya kana lima kalina. Angger embung naék. Ngésang mimiti kaluar. Uing nyambat kanu Kawasa, “Hampura sagala dosa, mugi digampilkeun sagala rupina” Dadak sakala panto lift muka. Néng nu tadi aya payuneun, “Mangga dibantos pa, cobi nambut koncina.” Ngan diantelkeun wungkul. Lift naék ka lantéy sapuluh. Ogé muka panto kamar. Nuhun geulis. Jorojoy nyaah.

*** MURANG MARING ***

Suku meuni beurat ngaléngkah. Somawonna haté mah, gudawang. “Hampura jang, Bapa mah hayang minantu sarjana lain kuli” Kareungeu deui sora bapana Néng Lastri tadi beurang. Padahal, anakna mah miharep uing pikeun babarengan ngawangun kulawarga samawa. Suku mawa diri anjog na panto statsion. Muru lokét nyiar tikét, méh gancang naék karéta nyingkahan cinta nu geus ancur teu mangrupa. Hayang ceurik balilihan, tapi pan uing lalaki. Piraku léwéh. Bari bareubeu, uing culang cileung nempoan karéta nu ngaliwat. Karéta ngabegégan. Nyengseurikeun nasib uing. Pikasebeleun. Hayang ngudag éta karéta. Dicokot tuluy dibeubeutkeun. Sugan jadi tengtrem kana haté. Tapi angger guligah rasa. Asa teu adil nasib téh. Dina waktuna naék, jelema paboro-boro. Pas asup, nempo digigir aya nonoman jeung wanoja keur diuk. Teu maké punten, clé diuk diantara maranéhna. Kaciri duanana kapaksa ngésér bari jamedud. Papisah diuk kahalang ku uing. Ti Statsion Kircon nepika Kroya samutut duanana bari teu bosen molototan uing. Paduli.

*** TUGASRUSIAH ***

Hoyongna mah masihan sagala rupi ka jikan téh. Mung dalah dikumaha, geuning nasib masih teu acan aya menyatna. Angger wé janten kékéséd nu sanés bari buruh teu kantos naék. Badé nyobian ngablokir jalan tol kawas batur. Kuriak dilindesan ku mobil nu ngalangkung da kulit beungeut ogé awak méh badis hideungna aspal, hasil moé manéh puluhan taun. Nya pasrah sumerah wé kana papastén. Sugan aya rejeki nu dongkap ti tempat nu teu disangki-sangki. Alhamdulilah ari kanu sabar mah, aya waé jalan pikeun nuluykeun rénghap kahirupan. Ogé manawi tiasa masihan kagegelan kanggo jikan. Padamelanna téh nedunan kahoyong ti salah sawios wakil rahayat ti partéy aneka warna nu badé majeng nyalon deui. Tugas téh pikeun kampanyeu kalawan carana husus ogé pinuh rusiah. Nguar nguar kalepatan calon sanés nu janten sainganna supados masyarakat mikangéwa. Ieu padamelan cocok pisan sareng beungeut tur kulit simkuring. Nyaéta "kampanyeu hitam".

***** HAHALANG*****

Buru-buru turun tina alphard séwaan, muru ka masjid nu ngajegir éndah baranang. Asup ka tempat wudu anu beresih jeung dibédakeun antara paranti lalaki jeung awéwé. Orokaya geuning loba jelema nu rék sholat. Ngantri wuduna ogé. Lima menit nungguan, alhamdulilah kabagéan. Ngan pas ngasongkeun leungeun kana pancuran. Caina teu ngocor. Padahal nu saacanna mah ngocor. Gigir kénca katuhu gé ngalocor. "Sial aing mah. Giliran Uing béak caina." Uing ngoléséd ngantri deui kana pancuran séjén nu kaciri ngalalocor. Tapi angger, unggal uing ngasongkeun leungeun, pet wéh pancuran pareum. Jaba euweuh paranti ngahurungpareumkeun pancuran. "Bangkawarah, naon maksudna ieu? Unggal uing rék wudu caina eureun" Rék bedo piraku da solat téh kawajiban. Ngan ieu pancuran embung kerjasama pisan. Nu matak hélok, batur mah bisa ngalocor. Lain milik meureun. Tungtungna nyokot botol aqua gedé tina alphard. Wudu gigireun pancuran paranti wudu. “Aya aya waé hahalang keur najeurkeun tihang agama teh.” Nu lain marelongkeun.

**** TEGA****

Kudu na mah peuting ieu téh anjeun aya. Sakumaha biasana digigireun uing. Maturan kahariwang bari sakapeung gogonjakan. Tapi peuting ieu, anjeun teu aya. Duka katutupan méga hideung, duka ngahaja nyumput dina purnama. Boa nuju ocon sareng béntang, antukna hilap waktos ngadon anteng sosonoan. Nu pasti anjeun teu aya digigireun uing, ayeuna. Sedih mah nataku, mung gedur kamelang meuni ngaléntab méh parat na batas jiwa. Sieun anjeun kumaonam, sieun anjeun aya nanaon.

Kojéngkang mawa raga muru ka buruan, tanggah nempo Nini Antéh. Disidik sidik teh keur ngarenyohan bangun mupuas. Pikasebeleun. Ambek nyedek ngahurup rasa. Nempo di hareup aya batu sagedé munding. Teu antaparah, dicokot tuluy sakuat tanaga dialungkeun kanu keur ngarenyohan. “Aduuh” Nini Antéh ngajerit maratan langit tuluy ngiles. Langit ngadadak poék. Tetempoan jadi hideung ngabelegbeg. Uing ngajubleg. Ngahuleng, beuki sedih da geuning anjeun teu aya. Hawar-hawar kakuping soanten anjeun nuju haharéwosan sareng Nini Antéh. Duka dimana.

*** DINA SUHUNAN ***

Keur anteng moyan bari ngaroris kenténg, pangangguran nempo kahandap. kaciri ucing hideung ngulampreng diburuan. Culang cileung bangun nu bingung. Bari ceuli rebing sungut rada ngacung. Kacirina mah aya nu kaambeu matak pikabitaeun. Tapi teuing timana. Ogé teuing naon. Uing melong bari ngilu mangkarunyakeun. "Naha néang bau naon?" Uing ngilu ungsa angseu sugan wé aya hiliwir goréng lauk atawa semur daging. Tapi da suwung. Ngan kaambeu késang sorangan. Pas mencrong deui kaburuan, ucing hideung teu kaciri. “Kamana inditna? Biasana sok betaheun ulin di buruan téh.” Sabot ngarenghap, kadéngé gigireun aya sora nu nyanggéréng. “Grrrrrrrrr”, Karék gé nénjo ka kénca, sakolébat kalangkang hideung ngagabrug. "Bress!", beuheung baseuh katurih sihung. Cakar nyeceb ngagaris nasib. Getih ngabayabah. Tuur karasa leuleus tetempoan asa karonéng muru ka poék. Kenténg asa katincak asa henteu. Eungap. Dihandap aya budak ngagorowok, "Ambu, itu empus kenging beurit ageung di suhunan."

***PESAN UNTUK ACENG FIKRI dkk CALON SENATOR KAMI***

Hinggar bingar pemilihan legislatif 9 april 2014 telah berlalu, tinggal menunggu hasilnya. Dinamika perolehan suara versi quick count telah memberi petunjuk para petinggi partai untuk bermanuver kembali karena ternyata tidak ada satu partaipun yang meraih kemenangan mutlak. Sehingga koalisi adalah harga mati. Biarlah urusan capres dan koalisi ada yang membahas oleh para ahli juga para kompasianers yang feeling politiknya yahud. Disisi lain para calon wakil kita maksudnya wakil rakyatpun semakin gelisah karena nama besar tidak menjamin terpilih. Banyak incumben yang berguguran dan diganti oleh muka-muka baru. Belum lagi banyak diberitakan berbagai tindakan calegag (calon legislatif gagal) yang irasional dan ironis. Dari mulai mengamuk, stres, marah-marah dan mengancam para petugas KPPS hingga KPU Kabupaten/kota, menagih kembali aneka sumbangan yang sudah diberikan ke mesjid semasa kampanye serta berbagai perilaku lain yang semakin menambah keyakinan bahwa untung saja mereka tidak terpilih. Kebayang kalau kepilih?...

**** DINTEN KAHIJI ****

Dén ajag mendeko dina palupuh handapeun dampal katuhu, bari panon anteng neuteup kaca lopian. Nongton opéjé. Sakapeung silih herengan jeung Tutul, da direbut cocolokna, heug dipindahkeun kana habé’o. Diburuan ngariung mencek, oa jeung kuya ngadon botram dina caangna purnama. Melenghir beuleum tarasi ngagéré pangambung oge segakna céngék diréncangan uyah, peuteuy jeung jengkol. Éndah karaos hirup téh.
Sabot kitu, "Gubrag" tangkal kidamar gigireun nambru ditubruk si Ménél nu geus halughug jangkung ngaliwatan indung bapana. "Amih, bantuan enéng. Énjing ngawitan sakola tapi hoyong rada gaya" Ménél ogo bari tulalé dikahareupkeun maksudna nyingsieunan. "Kedap néng", ngoléséd ka pangkéng néang sisig jeung daun seureuh. Réngsé ngagerus ditambih jangjawokan teras sasauran, "Néng Ménél wéya, sok urang dangdos". Teu lila, Ménél gumujeng teras amitan, "Nuhun Amih". Isukna gujrud di sakola gajah, aya murid anyar meuni camperenik. Tarangna maké tanda beureum ogé kuték burahay dina opat sukuna.

**** HOYAH ****

Lalaunan muka konci panto hareup, istuning ati-ati ulah ngagareuwahkeun indung peuting anu tingtrim jempling. Sanggeus panto muka, ditutupkeun meuni tarapti. Keteyep muru tengah imah bari rarang rorong sabab kabéh dipareuman. Nu hurung ngan saukur lampu pangkéng paranti uing jeung jikan. Lebah panto kamar rada ngarandeg, panto méléngé. Lalaunan noong ka jero kamar. Nyampak jikan keur ngaringkuk, kampuh ngagolér na korsi. Ngan lawon ipis nutupan awak nu regung, "Hampura nyai, aa lain tambélar. Tapi da balik tengah peuting gé nyiar kipayah keur urang sakulawarga méh sugema kumelendang di alam dunya." Karasa aya nu nyelek dina dada. Lalaunan kampuh dibawa, dibuka maksud téh rék diturubkeun kana awak jikan da kaciri ngaringkuk tiriseun sabot nungguan uing. Pas kampuh nuruban awak jikan, "Hoyahh!!!" Jikan hudang ngagareuwahkeun, da geuning can saré. "Walah!!" uing ngarénjag, "Plak" leungeun katuhu teu kahaja nyabok jikan bakatku reuwas. Hing jikan ceurik. Uing ngembang kadu. Tungtungna sapeupeuting bangkenu, patonggong tonggong.

****ANGIN PEUTING****

Angin peuting nguliwed tukangeun sirah noélan bulu punduk. Antukna sarupaning bulu jadi cararengkat lain wayah. Padahal loba jelema nu keur ngariung di ieu patempatan. Ngadon aranteng ngagéol nurutan artis kampung nu motah di luhur panggung. Uing maksa ngilu ngagéol, tapi beuki hemeng da di panggung katingali geuning nu ngagéol téh sirahna jelema tapi awakna oray. Digigireunna bagong jeung ajag jojing bari calawak. Buru-buru uing ngadeukeutan Mang Juhra, tuluy ngaharéwos titukangeun, “Amang naha nu ngagéol dipanggung téh kawas oray jeung bagong?” Mang Juhra teu ngajawab tapi anteng wé ngoyagkeun raga. Angin peuting beuki karasa nojosan tonggong méh parat kana dada. Ngulikbek na jero beuteung matak seueul kana wawanén. Uing ngadeukeutan deui, bari ngajéwang leungeunna ti tukang, “Amang!!!” karasa leungeunna téh keusrak. Mang Juhra eureun ngageolna. Malik lalaunan tuluy mencrong kana beungeut uing, “Nnngaya naong hah?, ngroook ngrook” Angin peuting karasa ngabéntar kana sirah, bencar.

***Teu Dikota Teu Didesa***

Ma Ésih tos rada reugreug ayeuna mah ningali nyi Arum bérag deui. Dua sasih huleng jentul alatan pegat katresna pagujud cinta sareng urang dayeuh ditempat kuliahna. Antukna sakola kaluli-luli, uih ka lembur bari bingung. Padamelanna mung ngalamun dibarung reumbay cisoca. Alhamdulilah ku kanyaah indung ogé kiatna mereketkeun du’a kanu kawasa, ayeuna néng geulis téh tos sumanget deui. Malih meuni rajin pisan ngaos unggal dinten, diwuruk ku Mama Haji kokolot lembur.
Mung hanjakal teu lami, tadi siang kapendak tos nguluwut deui bari inghak-ingkahan. “Kunaon deui nyai?” Ma Ésih naros bari ngusapan pinuh kadeudeuh. “Hapunten ema, geuning teu dikota teu di kampung. Pameget mah buhaya!!”, “Naha kitu geulis?” Ma Ésih kerung. “Muhun kapungkur pa dosén alim mirak bojona, ayeuna di dieu Ki Haji ogé keukeuh alim mirak bojona. Padahal nyai tos sayogi dipihukum janten nu kaopat. Teras ieu kumaha nasibna?” Nyi Arum ngawaler bari nyepeng patuanganna, nginghak. Ma Ésih ngajentul ngaraga meneng.

Salah Resép

"Mang, sugan boga bongbolongan béjaan uing" Jang Kahmad curhat ka Mang Émod. Sabab geus béak déngkak hayang ngabegangan, tapi can hasil waé. Kalahka beuki bayuhyuh, geus ngaliwatan sakintal ditimbang tadi beurang di héleran Haji Sirod téh. Mang Émod ngajawab, "Gampang jang, mamang mah bisa ngajaga awak sikpék kieu téh nu pasti olahraga, ogé jarang dahar sangu diganti ku bubuahan." “Cikan urang cobaan, nuhun mang" Jang Kahmad ngadadak marahmay, meunang cara pikeun ngabéréskeun masalah intérn ieu.
Heuleut tilu bulan ti harita, Mang Émod kapareungkeun panggih jeung Jang Kahmad, "Naha geuning beuki lintuh jang?" Jang Kahmad ngajawab bari nguluwut, " Resép mamang téh teu metu. Padahal neda siang tos digentos ku cau sareng alpuket, wengina uing anti sangu tapi digentos ku durén. Tapi angger wé ngajérébengbéng kieu." Mang Émod imut bari gagaro. Hatena norowéco.

**** NGADADAK RAAT ****

thismynewworld.blogspot.com

Cihujan notog-notogkeun diri dina balébat soré. Ngarawu layung ku angkeubna katugenah. Totondén jagad keur disimbreuh rejeki mangrupa cai, nu ogé ngadatangkeun kasedih mun leuwih ti misti. Néng Ésih ngajentul dina bangbarung, nyerangkeun ngagidigna harepan nu ngaléos kabawa gulidag caah hanjelu.
Cihujan masih ayeuh-ayeuhan, nyumangetan nu keur getas pangharepan. Sanajan haté leutik teu bisa dibobodo, tapi geuning gudawang rasa mah teu bisa walakaya. Néng Ésih melong kosong bari ngarampa haténa,”Nyaah kénéh ka kang Somad téh, ngan hanjakal bet unggah adat poho kana tanggungjawabna. Ari kieu-kieu teuing mah mening nékad waé.”
"Pira ogé ditinggalkeun nongton Pérsib, meuni bangkenu saawak-awak," Somad lalaunan ngolo nu ambek bari aluman alimen.
Ésih ngagorowok, "Nya ari sapoé mah téu nanaon kang, ieu mah samusim pertandingan!!!" Bari ngabelewerkeun asbak muru tarang carogé. Cihujan ngadadak raat bari muringis.

*** MOBIL ANYAR ***

“Kunaon maneh ngahuleng waé?” Amin nanya ka Jaja. “Keur bingung, bulan kamari uing balaka ka dunungan hayang kawin deui, éta néng Sumi anu kamari magang di dieu téa. Tapi dunungan lain nyarékan, kalahka mobil operasional uing nu Katana langsung diganti Pajéro sport nu anyar.“ Amir seuri, “Alus atuh éta téh hartina dunungan surti ku kahayang manéh.”
“Aya ku bagja manéh mah Ja, hayang kawin deui didukung pisan ku dunungan, naon tah jampéna?” Amin mencrong kabita, kabayang néng geulis nu camperenik jeung mobil anyar anu luis. “Nu jadi riweuh, sabulan maké mobil anyar, nombok gedé pisan keur meuli pertamina déx da hargana tilu tikel tinu biasa”.
Jaja nuluykeun, “Uing bébéja deui ka dunungan tadi isuk” Dunungan sasauran, “Montong loba kahayang jang ari teu mampuh mah. Tah mobil anyar téh ibarat jikan anyar, mahal keur miarana. Geus ayeuna mah balik ka imah, ménta hampura ka jikan, tong poho mobil pulangkeun.”

**** SALIN JINIS ****

sumber : karyapuisi.com

Awak luis wujud sampulur konéng ngalémpéréng. Hasil sataun tapa nyingkahan nista. Eureun tina guyang kadunyaan, mopohokeun kana ageman alam. Tipoporosé ngungudag bentang kahirupan nu ngan saukur kalangkang. Kalahka raheut gudawang dibéngbat kahariwang.

Ayeuna geus salin jinis mindah rupa. Istuning robah sagala rupana, jiga anyar. matak sérab nu ngayuga gimir nu malipir, ajrih kajero-jerona. Perténtang nincak kahayang, bangun anteb dina mapay kanyataan.

Sanajan dina jero sanubari mah, tetep rumasa teureuh kampung bau lisung, masih loba kaéra. Tapi geuning guguru ka waktu diajar ku kaayaan mah, teu karasa jadi bisa. Dimimitian léléngkah halu, kadang titatarajong. Satuluyna mah bisa leumpang, lumpat ngabelesat ngawang-ngawang ngalukis alam, ku warna warni nu pinuh ku kaéndahan. Kasempetan kadua kudu bisa miara nepika junun kayungyun tur percéka. Cag.

****PAPAGAH EMA****

Bari rancucut nepi ogé ka buruan imah. Sora mio meuni écés dina peuting nu sepi jempling. Sanggeus motor pareum, peuting nu poék karasa beuki caméwék. Lalaunan uluk salam, “Assalamualaikum.” nu nembalan suwung. “Sigana geus sararé” gerentes haté, Mio ditungtun ka pipir ngaliwatan dapuran cau nu rada hieum. Maksud téh muru panto tukang sugan wé can ditulakan. Ngaliwat dapuran cau asa karasa aya nu nuturkeun. Dilieuk téh ucing hideung ngadepong bari melongkeun. “Lumayan aya nu maturan” gerentes téh. Mio tuluy didorong ngadeukeutan panto tukang, alhamdulilah can ditulakan.
Sarérét kaciri ucing hideung ngadeukeutan. Pas dilieuk téh keur melong wé kana beungeut uing. Jug inget papagah ema,” Mun aya sato tengah peuting, ati-ati jang. Bisi kajajadén. Hayang nyaho sato atawa lain mah, taros wé. Mun sato mah sok tuluy ngaléos.” Rikat uing nanya bari mencrong, ”Manéh ucing lain?” “Muhun ucing” Ucing hideung ngajawab rada ngirung bari nyéréngéh. Tetempoan poék saharita.

***Corporate Social Responsibility-CSR***

http://cmokorea.tistory.com/116

Tengah peuting di péngkolan nu rada suni kaciri hiji wanoja rancunit maké mantel bulu ngadeukeutan bapa-bapa jeung nonoman nu keur ngariung. “Punten bilih aya nu badé ngersakeun, mangga haratis”, éta wanoja bari mukakeun mantel buluna. “Astagfirullohal adzim, nanaonan ieu téh?”, Abah Sarmad ngarénjag bari melong. Jang Ibro jeung Cép Duléx ogé mencrong teu kiceup-kiceup. Mang Bahro tungkul bari kunyam-kunyem babacaan. “Badé moal?”, wanoja rancunit naros deui kanu karempel. Hookeun. Keur ting haruleng, katingali dua urang Satpol PP muru ka éta patempatan. Wanoja rikat nutupkeun deui mantel buluna, ngan teu tiasa lumpat da kabujeng dicerek.

Di pos keamanan wanoja téh ditalék, “Anjeun ngalanggar Perda Asusila, wayahna kudu dihukum”. “Teu rumaos ngalanggar abdi mah pa, da tadi mah sanés icalan. Diharatiskeun malih mah”, eta wanoja ngabéla diri. “Naha bisa kitu?”, “Muhun abdi téh kaleresan dinten ieu icalan téh mucekil, malih mah batina ageung. Tah nu nembé nawisan haratis téh dina raraga CSR”.